Stef geeft zich voor een laatste maal over aan mijmeringen over de geschiedenis van zijn familie, zijn moeder en zichzelf.
Dat hij zo kritisch was over zijn moeder had alles te maken met zijn behoefte aan een verklaring voor zijn eigen psychologische mankementen en was niet bedoeld om haar te belasten met de schuld voor zijn tekortkomingen of om zichzelf te ontlasten van de verantwoordelijkheid voor zijn eigen gedrag. Hij zocht oorzaken, geen zondebokken.
Hij zet alles op een rijtje en plaatst zijn leven en zijn donorschap in een kosmisch perspectief.
(Citaat uit De laatste reis van Stef Lichtveld: Deel 3, De Verloren Berg:
Hoofdstuk 17, De laatste stukjes van de legpuzzel?. Lees het hele hoofdstuk hier.)
z95mq7
mu3vcw