Met het verstrijken van de dagen verliest het landgoed haar glans en Stef wordt bevangen door sombere gedachten en neerslachtige gevoelens. Hij wordt geplaagd door beelden van de verschrikkingen die hij tijdens zijn reis heeft gezien en ook het gebrek aan menselijk contact begint hem op te breken.
Met het gepieker begon hij ineens weer heel onzeker te worden. Stef merkte dat hij in de greep dreigde te raken van een neerwaartse spiraal van gedachten over zichzelf en besloot dat het tijd werd om in beweging te komen.
Hij bereidt zich voor op zijn vertrek uit het droompaleis.
(Citaat uit De laatste reis van Stef Lichtveld: Deel 3, De Verloren Berg:
Hoofdstuk 15, Weer op weg. Lees het hele hoofdstuk hier.)
t9plcc
q9dl3l