Er raast een stofstorm over het landschap en Stef waant zich in de Sahara. Gelukkig vindt hij een oase waar hij kan neerstrijken om te schuilen en bij te komen.
Flarden van stofwolken ijlden hem als etherische verschijningen tussen de bomen door tegemoet toen Stef drie kwartier later uit de luwte van een steile helling stapte en bij de zijweg naar het landgoed aankwam. De lucht was verzadigd van het stof en de zon verspreidde een diffuus oranje-geel licht, alsof er ergens een gigantische natriumlamp brandde. Een apocalyptisch schouwspel.
(Citaat uit De laatste reis van Stef Lichtveld: Deel 3, De Verloren Berg:
Hoofdstuk 8, Het droompaleis. Lees het hele hoofdstuk hier.)
bcqz8d
kx6bnr
xvphyx