Dag 29 [a]: Naar Saugues

Vandaag bereikt Stef de Vlakte van Gévaudan waar in de jaren zestig van de achttiende eeuw een ongrijpbaar wild beest de streek onveilig maakte en nietsvermoedende passanten verscheurde. 

Saugues (foto: Le Puy-en-Velay tourist office)

Niet lang daarna kreeg hij de bijeen geveegde hoekige vormen van een stadje in zicht. Dat moest Saugues zijn, het eindpunt voor die dag. Het kubistische rood-witte conglomeraat van gebouwen contrasteerde sterk met het groen en gele lappendeken van het omringende land. De bebouwing leek op het diepste punt van de vlakte te liggen, alsof het gewicht van de huizen zwaar op de Aarde drukte. Er ging een koude rilling door hem heen, in een flits gevolgd door de sensatie dat hij een andere wereld binnenstapte, een stukje Frankrijk dat door haar isolement ontsnapt was aan de verwikkelingen van de moderne tijd. (…) Hij zag dat het stadje in de diepte gedomineerd werd door een enkele zwarte toren die in het centrum naast de kerk oprees. Het was een hoekige donjon die met zijn geaccentueerde verticale lijnen en puntige uitsteeksels niet zou misstaan in een gotische horrorfilm. 

(Citaat uit De laatste reis van Stef Lichtveld: Deel 2, De schat van Eleanor: Hoofdstuk 3, Pieken en dalen. Lees hier het hele hoofdstuk.)

Saugues op Google-Maps.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *