Op de laatste etappe voordat hij Le Puy-en-Velay bereikt kijkt Stef terug op de afgelopen maand. Hij inventariseert de valkuilen van de taal en behoefte van de mens om de werkelijkheid te vatten in verhalen.
Stef moest hardop lachen om de ironie van de gedachte dat hij de afgelopen weken had gepoogd zijn mentale levensweg te vangen in woorden terwijl hij een weg volgde die de naam droeg van een Shakespeariaanse leugenaar en waarvan het niet duidelijk was of de naam van de eindbestemming nu verwees naar de sterren of de aarde. Ging zijn weg nu naar boven of naar beneden, richting Hemel of richting Hel? Dubbelzinnigheden, leugens, projecties, vergissingen, vertaalfouten en constructies: dat waren de bouwstenen van onze werkelijkheid.
(Citaat uit De laatste reis van Stef Lichtveld: Deel 1, De weg van Jago: Hoofdstuk 23, Het onzekere pad. Lees het hoofdstuk hier.)