Wegwijs

De reis van Stef Lichtveld is ten einde. De inleidingen van de hoofdstukken zijn op deze website chronologisch geplaatst. De laatste dag staat dus bovenaan. Via deze link kom je op het bericht van de eerste dag. Onderaan de berichtenpagina’s kun je klikken naar de volgende dag. Je kunt ook de berichten overslaan en via de inhoudsopgave in de navigatiekolom rechts op de pagina direct naar de hoofdstukken gaan. Maar dan mis je de foto’s die ik heb toegevoegd aan de dagelijkse inleidingen.

Epiloog: Een nieuw begin

Honderd jaar in de toekomst vindt een passant enkele menselijke botten in de Pyreneeën. De technologie van zijn tijd stelt hem in staat om ze ter plekke te onderzoeken. Dat leidt tot een verrassende conclusie.

Niet helemaal onverwacht plaatste de koolstofdatering de botresten rond het jaar 2005 met een foutmarge van plus of min vijftien jaar, een tijdvlak dat overeenkwam met de Grote Catastrofe. De C14-methode was niet geschikt om een exact jaartal vast te stellen, maar kon afhankelijk van de omstandigheden de ouderdom van een proefmonster geven met een marge van tientallen of honderden of duizenden jaren. Hoe ouder, hoe groter de marge. Maar het leek in dit geval een redelijke aanname dat de onbekende jager in de tijd van de Rode Dood was omgekomen.

(Citaat uit De laatste reis van Stef Lichtveld: Epiloog: Een nieuw begin. Lees het hele hoofdstuk hier.)

Proloog: Gestrand

Monte Perdido (klik op het plaatje om te vergroten)

In een grot in de bergen schuilt Stef voor de aanhoudende regen, verdwaald in de mist aan de Spaanse kant van de grens. Hij blikt terug op zijn reis en zijn leven. En hoopt het beste voor de toekomst.

Zijn blik dwaalde af naar de diepe vallei die beneden hem lag. Waar was die verdraaide hond nou toch? Een grauwsluier van regen belemmerde zijn zicht op de kale grijze rotsen en de besneeuwde top van de Monte Perdido. De soep was op en het leek er niet op dat de regen snel zou ophouden. Hij vreesde dat hij de nacht zou moeten doorbrengen in deze kille holte en hij keek rond om te zien of er iets brandbaars was waarmee hij een kampvuurtje aan de gang zou kunnen houden.

(Citaat uit De laatste reis van Stef Lichtveld: Proloog: Gestrand. Lees het hele hoofdstuk hier.)